‘Het voelt alsof er een stuk zwaarte in me is weggaan en ook de druk op mijn borst is lichter’. 

Client verhalen, Systemisch werk

ROSALIE
MOEDER

Ze stapt binnen. Ze zegt: “Als ik zo doorga, zal ik niet oud worden.” Het is duidelijk dat ze worstelt met overgewicht, een last die ze al een tijdje met zich meedraagt. Voor haar heeft dit gewicht te maken met bescherming, met het innemen van ruimte in de wereld. Maar ze beseft nu dat er iets moet veranderen.

“Wat verlang je?” vraag ik haar. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ze zich echt vrij voelde. Haar leven draait tegenwoordig om verantwoordelijkheden dragen. Vooral het dansen mist ze. Dansen met vrienden in de buitenlucht, op een veldje, op de tonen van fijne muziek terwijl de zon ondergaat.

Maar in plaats van zich te verliezen in deze verlangens, besluiten we samen een andere weg in te slaan, een pad van innerlijke heling. “Waar ben je?” vraag ik haar, terwijl ze diep in haar binnenwereld afdaalt. Ze ontdekt prachtige plekken: watervallen, stromende beekjes, en kleurrijke bloemen die de ruimte vullen.

Plotseling verandert haar innerlijke wereld in een storm. Chaos en tumult razen om haar heen. “Laat de storm maar komen,” moedig ik haar aan. Ze wordt één met de storm, de wind, en de regen. Haar kracht komt naar boven, en ze geeft de storm een naam: Hulk.

“Hoe ziet Hulk eruit?” vraag ik haar. Ze beschrijft een groene figuur, gebogen onder het gewicht van verdriet. Hulk voelt zich niet begrepen, niet gezien, en draagt de last van zijn emoties.

Langzaam maar zeker maakt ze contact met de boosheid in haarzelf, met alles wat ze al die tijd heeft gedragen. En met elke emotie die ze toelaat, ontstaat er meer ruimte in haarzelf.

Tenslotte opent ze haar ogen en zegt vastberaden: “Ik weet wat ik moet doen.”

Deze reis naar binnen heeft haar geholpen te begrijpen dat de antwoorden op haar verlangens en haar welzijn in haarzelf liggen. Haar ervaring met de storm en Hulk heeft haar kracht en moed gegeven om te veranderen.

Het is een herinnering voor ons allemaal dat we, net als deze vrouw, de capaciteit hebben om te transformeren en te groeien, zelfs te midden van de stormen van het leven. De sleutel is om de moed te hebben om naar binnen te kijken, onze emoties te omarmen en te ontdekken wat we nodig hebben om onze eigen innerlijke balans te herstellen.

‘Een week later belt ze me: ‘Ik ben naar de speeltuin geweest en heb een gezonde salade op. Het voelt lichter in mij’. 

Alles is licht en donker

Voor mij is alles licht en donker, en ik leef ook mijn schaduwkanten. Ik moet wel. Doe ik het niet, dan gaan ze bonzen op de deur; ook zij willen tijd en aandacht van mij. Er was een tijd, eigenlijk nog niet zo heel lang geleden, dat ze er niet waren. Niet voor de...

‘De dood. Hij is er gewoon’

De dood.Hij is er gewoon.De dood van mijn opa op jonge leeftijd maakte dat een gezin uiteenviel en nooit helemaal meer samenkwam.De dood maakte dat er niet over de dood gesproken werd; het verdriet, de pijn, de angst, werden niet genoemd.De vraag is of het leven écht...

‘Ze heeft ruimte nodig, ruimte om weer bij haarzelf te komen. Ruimte om zichzelf te voelen in alles wat speelt.’ 

Bij binnenkomst is ze duidelijk uitgeput. Ondanks een succesvol bedrijf, een liefhebbende partner en twee kinderen voelt ze zich overweldigd. Jaren van vermoeidheid en een afnemend libido hebben haar onzeker gemaakt. Elke ochtend is een strijd, en het lukt haar al maanden niet meer om haar kinderen naar school te brengen. Overweldigd door schuldgevoelens vraagt ze zich af: “Wie ben ik nu?”